Na warszawskim Mokotowie powstał budynek, którego elewacja wyróżnia się na tle innych. Nowa siedziba Domu Kultury Kadr, zaprojektowana przez architektów z pracowni Projekt Samograj, ma cztery kondygnacje nadziemne, które pomieszczą m.in. strefę rozrywkową z nowoczesną salą widowiskową, strefę pracy, gdzie zlokalizowane będą różne pracownie i warsztaty oraz strefę tańca i sportu.
Nowy budynek Domu Kultury Kadr na warszawskim Mokotowie jest budynkiem wyjątkowym, nie tylko dzięki swojemu uniwersalnemu charakterowi, lecz przede wszystkim ze względu na swój niezwykły wygląd. W konstrukcji zlokalizowanej pomiędzy typowymi, wielkopłytowymi mokotowskimi blokami, architekci przemycili niestandardową kompozycję elewacji. Całość ułożona będzie z czarnego, matowego klinkieru, materiału nawiązującego do zabudowy Służewca Przemysłowego, gdzie dawnej stały budynki fabryczne z modułowymi elewacjami z cegły. Nie byłoby w tym nic nadzwyczajnego, gdyby nie fakt, że cegła klinkierowa zostanie ułożona w sposób rzadko spotykany w polskiej architekturze użytkowej, tj. w wystające z elewacji wzory.
W projekt zostało również wplecione przetworzone logo Domu Kultury, którego częścią są „kadrujące” dłonie. Na fasadzie budynku znajdą się zatem różnokolorowe dłonie, ułożone z cegły klinkierowej, która niczym „piksel” architektoniczny doskonale nadaje się do stworzenia płaskorzeźby lub obrazu na elewacji.
„Symbol dłoni kadrujących kompozycję znajdował się w logo Domu Kultury, […] od siebie dodaliśmy to, że to mogą być dłonie różnych osób w różnym wieku - dorosłego, dziecka, kobiety, mężczyzny, seniora. Mozaika na elewacji ma symbolizować społeczną rolę domu kultury, jako miejsca integracji” – tak o niezwykłym pomyśle mówią architekci projektu, Małgorzata Dąbrowska-Graj i Tomasz Graj z pracowni Projekt Samograj. Architekci podkreślają również trwałość materiału, jego żywotność i ogrom możliwości, które wynikają z unifikacji wymiarów. Ceramiczna cegła klinkierowa jest idealnym materiałem dla tego typu użytkowych elewacji, gdyż koszt utrzymania fasady jest optymalizowany, a dodatkowo budynek jest reprezentatywny i wygląda ponadczasowo.
„Cegła jest uniwersalna. Jej kształt, rozmiar i faktura niesie ze sobą dużo przekazu, nastroju. Te informacje są zapisane w każdym z nas, jako archetyp” – podsumowuje Małgorzata Dąbrowska-Graj.
Te artykuły mogą Cię zainteresować
