Trwałość i estetyka – to podstawowe oczekiwania inwestorów wobec niemal każdego detalu domu. Choć wykończenie kominów wydaje się mało znaczące, to jednak przykładamy coraz większą wagę do wyboru materiału do ich obudowy. Świetnie w tej roli sprawdzają się licowe materiały ceramiczne: mrozoodporne, nienasiąkliwe i efektowne cegły elewacyjne oraz klinkier.
Inwestor budujący dzisiaj swój dom jest postawiony przed wieloma dylematami – często dotyczą one kominów. Czy wybrać rozwiązanie tradycyjne i wymurować komin czy sięgnąć po nowoczesne kominy systemowe? Mimo bogatej oferty gotowych kominów, wybór wielu inwestorów nadal często pada na kominy murowane – wówczas jako materiał murowy wybierane są najczęściej materiały ceramiczne. Zalety obu rozwiązań można połączyć, wykonując z klinkieru lub cegieł elewacyjnych obudowę komina systemowego – fragment komina ze stali lub ceramiki wystający ponad dach jest wówczas obudowany cegłami.
Wyniesiony ponad dach komin jest nie tylko dobrze widocznym detalem, ale również elementem domu mocno narażonym na działanie szkodliwych warunków atmosferycznych. Powinien być więc wykonany tylko z materiałów najwyższej jakości – klinkier i cegły elewacyjne spełniają wszystkie wymogi. Gwarancją trwałości i estetyki komina z cegieł licowych jest przestrzeganie podstawowych zasad ich murowania oraz stosowanie się do przepisów określonych przez prawo budowlane. Błędy popełnione na tym etapie bardzo szybko stają się widoczne, stanowiąc źródło rozczarowań inwestorów, a także niwecząc wysiłek włożony w ich wykonanie oraz sfinansowanie. Dlatego prace murarskie przy kominach powinny być prowadzone przez wykwalifikowane ekipy murarskie.
Komin jest nieodłącznym elementem każdego budynku. Za zewnętrzną formą tego niepozornego detalu architektonicznego kryją się bardzo ważne funkcje dwóch kluczowych dla funkcjonowania domu systemów: grzewczego oraz wentylacyjnego. Przy pomocy komina spaliny z kotłów odprowadzane są na zewnątrz, a często w jednym kominie razem z przewodem dymowym prowadzi się przewody wentylacyjne z pomieszczeń. Nic więc dziwnego, że konstrukcja, wymiary i położenie komina precyzyjnie regulują przepisy budowlane.
Przepisowa wysokość. Za wysokość komina uważa się odległość jego wylotu od płaszczyzny dachu. Powinna ona gwarantować właściwe działanie przewodów i jest zależna od: kąta nachylenia połaci dachowej, rodzaju pokrycia oraz odległości komina od kalenicy i sąsiednich budynków. Na dachu o kącie nachylenia do 12°, wylot komina powinien znajdować się co najmniej 60 cm ponad poziomem kalenicy budynku. W przypadku dachów o kącie nachylenia ponad 12°, pokrytych materiałami łatwopalnymi wyloty przewodów powinny znajdować się także minimum 60 cm powyżej poziomu kalenicy domu. Natomiast jeśli pokrycie dachu jest niepalne (dachówka ceramiczna lub betonowa, blacha), wyloty przewodów mogą się znajdować 30 cm ponad powierzchnią dachu, pod warunkiem jednak, że odległość pozioma od obudowy komina do powierzchni dachu wynosi przynajmniej 1 m.
Właściwa konstrukcja. Kominy ceramiczne mogą być wznoszone jako część ścian nośnych budynku lub jako niezależne trzony kominowe wolnostojące, posadowione na własnym fundamencie lub konstrukcji wsporczej (strop, rama, podciąg) – obecnie najczęściej będące gotowymi rozwiązaniami systemowymi. W drugim przypadku nie powinny one stanowić podparcia dla stropów i – ze względu na niezależną od pozostałej konstrukcji budynku pracę – powinny być od konstrukcji stropów i ścian oraz elementów więźby dachowej zdylatowane. Aby zapewnić sztywność przejścia komina przez dach, możemy zastosować uchwyty kominowe niwelujące pionowe odchyłki komina wywołane parciem i ssaniem wiatru.
Jeżeli materiały ceramiczne stanowią jedynie obmurowanie gotowych przewodów kominowych, to powinniśmy oprzeć ich konstrukcję na stropie najwyższej kondygnacji lub na płycie pod obmurówkę pamiętając, że gotowa ściana stanowić będzie znaczny ciężar dla konstrukcji wsporczej, jak i całego komina, zwłaszcza przy znacznych jego wysokościach. Z tego powodu z reguły nie powinniśmy przekraczać 3m wysokości obmurówki, jak również zastępować obmurówką systemowych obudów przewodów kominowych ponad dachem.
Odpowiedni materiał. Stosowanie materiałów do budowy komina również regulują przepisy. Do murowania komina, jak i jego obmurowania, zgodnie z normą PN-89/B-10425 należy używać cegieł pełnych. Nie powinniśmy stosować wyjątków, murując z nich tylko pierwsze lub ostatnie warstwy. Za prawidłowe należy uznać stosowanie cegieł 7-szczelinowych, w których udział drążeń pozwala zakwalifikować je jako cegły pełne zgodnie z opinią ITB nr 1424/11/R20NK. Do wykonania obudowy gotowego systemu kominowego zastosować możemy również inne pełne cegły elewacyjne, o wyższej niż klinkier nasiąkliwości, np. tzw. cegły ręcznie formowane, pod warunkiem jednak, że będą one mrozoodporne.
Na czym polega przewaga tego materiału nad innymi rozwiązaniami? Współczesny inwestor ogromnie ceni sobie trwałość budynku i jego elementów, która oddala perspektywę uciążliwych i kosztownych remontów. Ceramika elewacyjna jest strzałem w dziesiątkę! Nasiąkliwość materiałów klinkierowych i elewacyjnych sprawia, że są one całkowicie odporne na bezpośrednie działanie wody – nawet największe ulewy nie zagrażają trwałości komina. Twardość ceramiki zapewnia im również wysoką odporność mechaniczną – to praktycznie materiał niemal niezniszczalny. Obie te cechy sprawiają również, że wykonane z niej elementy są mniej podatne na przebarwienia czy porastanie glonów – w przypadku tak wyeksponowanych detali jak komin, właściwość ta ma również niebagatelne znaczenie. Ogromne znaczenie – i to nie tylko dla tradycjonalistów – mają walory estetyczne. Starannie wymurowany komin z z cegieł może być prawdziwą ozdobą budynku, a ogromny wybór ich kolorów, formatów i faktur pozwala dopasować jego wygląd do stylu posesji.
Właściwa zaprawa. Powinniśmy stosować gotowe zaprawy do klinkieru, np. Terca z trasem, które zminimalizują ryzyko powstawania wykwitów. Do cegieł o wyższej niż klinkier nasiąkliwości należy stosować odrębne, dedykowane do tych cegieł zaprawy. Unikniemy w ten sposób szybszego odciągania wody z zaprawy przez cegły i zaburzenia prawidłowego wiązania muru. Do mieszania zaprawy używajmy zawsze tej samej ilości wody, zgodnej z recepturą na opakowaniu - unikniemy w ten sposób przebarwień zaprawy pomiędzy kolejnymi etapami budowy komina. Podczas murowania starajmy się zachować czystość prac i narzędzi. Ewentualne zabrudzenia usuwać należy od razu miękką szczotką lub czystą, wilgotną gąbką. Po wymurowaniu gotowy mur należy chronić przez opadami, słońcem i wiatrem zapewniając jednocześnie cyrkulację powietrza pod osłoną.
Wznoszenie komina możemy przeprowadzić, wykonując spoinowanie muru w jednym cyklu z właściwym murowaniem przy pomocy zaprawy do murowania i jednoczesnego spoinowania, lub wykonując spoinowanie muru po okresie min. 14 dni korzystając z zaprawy do spoinowania. Spoinowanie należy wykonywać zawsze od góry do dołu, unikając w ten sposób zabrudzenia gotowych fragmentów murów, zwracając uwagę na szczelne wypełnienie spoin zaprawą (półsuchą). Najpierw wykonujemy spoiny poziome, a następnie pionowe. Komin należy wymurować zawsze stosując spoinowanie do lica cegieł. Zastosowanie spoiny cofniętej spowoduje zatrzymywanie wody, śniegu i lodu w okresie zimowym i narazi konstrukcję na penetrację wilgoci.
Ze względu na efekt estetyczny murowanie komina powinniśmy wykonywać, mieszając cegły z różnych palet. Różnice w odcieniach są normalną cechą naturalnych, wypalanych z gliny produktów ceramicznych. Mieszanie cegieł zapewnia równomierny rozkład kolorów. Planując ich rozmieszczenie, zwróćmy uwagę na właściwe przewiązanie murarskie oraz ich rzeczywiste wymiary, tak by w miarę możliwości unikać docinania cegieł.
Cegła elewacyjna jest naturalnym i wyjątkowo trwałym produktem, który nie zmienia w czasie swoich parametrów technicznych i cech kolorystycznych. Z tego względu nie jest konieczna impregnacja komina. Można ją wykonać, a w przypadku cegieł o większej nasiąkliwości jest ona zalecana wyłącznie sprawdzonymi preparatami. Najlepiej wykonać próbę środka impregnującego na niewidocznym fragmencie muru i sprawdzić jego wpływ na cegłę, gdyż może on spowodować plamy, zacieki lub zmianę pierwotnego koloru lica cegieł. Impregnujemy zarówno cegłę, jak i fugi po minimum 7 dniach od zakończenia prac murarskich. Wykonując obmurowanie gotowych systemów kominowych należy uwzględnić szczelinę grubości min. 2 cm pomiędzy ścianą osłonową a pustakami kominowymi.
Te artykuły mogą Cię również zainteresować
