„Niezwykle ważne jest dla nas, aby zapewnić przestrzeń dla wybitnej architektury. Szczególnie w tych burzliwych czasach tak istotne jest, abyśmy nadal koncentrowali się na zrównoważonej przyszłości. Konkurs Brick Award pomaga nam to osiągnąć. Po raz kolejny zgłoszone projekty były wyjątkowe, niepowtarzalne i innowacyjne“ – Heimo Scheuch, CEO Wienerberger AG.
Wiedeń, 10 czerwca 2022 r. Wtedy właśnie nagrody Brick Award zostały wręczone po raz dziesiąty. Konkurs powstał z inicjatywy Wienerberger, aby inspirować zarówno architektów, jak i entuzjastów spoza branży do dzielenia się koncepcjami projektowymi i odkrywania nowych form budownictwa.
W ramach dziesiątej edycji konkursu Brick Award wpłynęło rekordowe 789 zgłoszeń z 53 krajów. Zwycięzcy Brick Award 22 zachwycili jury estetycznymi, wyrafinowanymi koncepcjami i zrównoważonymi, nowoczesnymi rozwiązaniami architektonicznymi. Konkurs po raz kolejny udowodnił swoje międzynarodowe znaczenie, stanowiąc niezależną przestrzeń dla innowacyjnej i współczesnej ceramicznej architektury, koncentrującej się na budownictwie zrównoważonym i odpowiedzialnie korzystającym z naturalnych zasobów.
“Celem jest nie tylko znalezienie inspiracji w niezwykłych projektach, ale przede wszystkim poszukiwanie nowych ścieżek i promowanie dyskusji na temat zrównoważonych koncepcji projektowych w celu przekształcenia wizjonerskiej architektury w rzeczywistość przy użyciu ceramicznych materiałów budowlanych. Idąc za rozwojem obserwowanym w ostatnich latach, w centrum uwagi znalazły się projekty, które stanowią odpowiedź na wyzwania związane ze zmianami klimatu i zarządzaniem ograniczonymi zasobami naturalnymi. Zwycięskie projekty są przykładem tego, w jaki sposób architekci mogą sprostać rosnącym wymaganiom i ramom prawnym w zakresie ekologicznego budownictwa, efektywności energetycznej, zrównoważonego rozwoju i ochrony zabytków” – dodaje Heimo Scheuch.
Zwycięzcy zostali wybrani z listy 50 projektów przez międzynarodowe Jury w składzie: Jesper Gottlieb / Dania (zdobywca nagrody Brick 20 Award za projekt „City Archive Delft”), Tina Gregorič / Słowenia, Ingrid van der Heijden / Holandia, Wilfried Kuehn / Niemcy i Brigitte Shim / Kanada.
Oceniając prace, Jury brało pod uwagę zarówno kontekst kulturowy, jak i tradycyjne lokalne metody budowlane, które stanowiły punkt wyjścia dla innowacyjnych kreacji architektonicznych. Mając na uwadze zmiany stylu życia związane z pandemią, Jury było zgodne co do tego, że po raz pierwszy należy skupić się na koncepcji dobrego samopoczucia – czy ludzie chcieliby pracować w tym budynku, spędzać w nim czas wolny lub czas z rodziną.
Jury wybrało ostatecznie 5 zwycięskich projektów w kategoriach: Feeling at Home (8 nominacji), Living Together (12 nominacji), Working Together (8 nominacji), Sharing Public Spaces (13 nominacji) i Building Outside the Box (9 nominacji). Ta ostatnia kategoria to uhonorowanie innowacyjnych koncepcji i zastosowania cegieł, nowych technik budowlanych, produktów produkowanych na zamówienie czy nowych form ornamentyki.
Nagrody otrzymały projekty z całego świata, które zachwyciły jury nowatorską koncepcją projektową i architektoniczną, pomysłowym i innowacyjnym wykorzystaniem cegły, a także wysoką jakością estetyki, formy i wzornictwa. Zwycięzcami zostali:
Kompleks muzealny składa się z ośmiu parabolicznych ceglanych sklepień, w tym dwóch naziemnych i pięciu podziemnych sal wystawowych. Cygarowate sklepienia różnią się nieco wysokością, długością i krzywizną, a wzorowane są na formach tradycyjnych pieców. Konstrukcja muzeum nawiązuje również do porcelanowego dziedzictwa miasta. Sklepienia składają się z dwuwarstwowych ścian ceglanych zbudowanych w tradycyjny sposób, a następnie wypełnionych betonem. Wykorzystano tu 2,8 miliona cegieł, będących mieszanką nowych i odzyskanych z rozbiórki pieców.
Kolektyw architektoniczny Natura Futura uważa projekt „The House that Inhabits” znajdujący się w Babahoyo w Ekwadorze, za sprzeciwu komercjalizacji miasta i marginalizacji ludzi, ale także taki, który nadaje cegle funkcję symbolicznego materiału budowlanego. Budynek nawiązuje do tradycyjnych domów latynoamerykańskiego miasta, które nadal można spotkać w Babahoyo i w pełni wykorzystuje działkę o wymiarach 30x12 metrów. Połączenie nieszablonowej organizacji przestrzennej i dobranych materiałów sprawia, że „The House that Inhabits” jest prawdziwym wyznaniem wiary.
W Pantin, na północno-wschodnich przedmieściach Paryża architekci z biura Avenier Cornejo wznieśli trzy budynki nad Canal de l'Ourcq. Mieszczą one łącznie 88 mieszkań rozmieszczonych półkoliście i otaczających mały dziedziniec, który wychodzi na kanał. Trzeci blok znajduje się po zachodniej stronie ulicy. Ręcznie formowane cegły zostały ułożone z wiązaniem wozówkowym z pustymi spoinami. Sekcje okienne są osadzone w kontrastującym wiązaniu flamandzkim, a cegły nad oknami są nieco zagłębione, aby stworzyć efekt reliefu. Architekci wybrali trzy kolory cegieł jako nowoczesną odpowiedź na bladożółty kolor młynów mącznych Grands Moulins de Pantin, zbudowanych w 1884 r. i położonych nieco dalej na zachód wzdłuż kanału. Również metal, z którego wykonano ramy okienne i balustrady, ma inny kolor w każdym bloku. Tymi samymi cegłami wyłożono również ścieżkę, która wije się wśród starych drzew w ogrodzie. Całość stanowi udaną syntezę jedności i różnorodności.
Nazwa "2226 Emmenweid" pochodzi od koncepcji technologii budynku, która zapewnia stabilną temperaturę wewnątrz biurowca - od 22 do 26 stopni Celsjusza. Nowy, czteropiętrowy budynek zaprojektowany przez biuro Baumschlager Eberle Architekten w Emmenbrücke w Szwajcarii wyróżnia się jasnym tynkiem wapiennym i regularnym rozmieszczeniem dużych okien osadzonych głęboko w ścianach. Konstrukcja ścian składa się z dwóch warstw cegieł, każda o grubości 36,5 cm. Jedna to ściana nośna i izolacyjna, druga to izolacyjna. Zastosowano niewypełniane duże pustaki ceramiczne, które zapewniają skuteczną dyfuzję pary wodnej i mają wysoką izolacyjność termiczną, co w znacznym stopniu przyczynia się do stabilności mikroklimatu wewnątrz budynku. Budynek „2226 Emmenweid” pokazuje, że w komercyjnym budownictwie biurowym możliwe jest nowe myślenie, które koncentruje się na długiej żywotności oraz całorocznej i całodziennej stabilności mikroklimatu i temperatury.
W tym miejscu mieszkali kiedyś rybacy i rolnicy. Przed rozpoczęciem budowy znajdował się tam magazyn i kilka małych domków, które zostały częściowo zachowane i wpływają na tożsamość projektu. Projektantom udało się połączyć domki z luksusowym hotelem dzięki nawiązaniu do tradycyjnej architektury chińskiej. Ceglane ściany otaczają wszystkie obszary funkcjonalne, w tym cztery ogrody. Mur jest częściowo zamknięty, a częściowo otwarty. W miarę przechodzenia przez budynek, otwierają się wielopłaszczyznowe przestrzenie i choreograficzne widoki na wewnętrzne i zewnętrzne krajobraz. Ten zwycięski projekt nawiązuje do tradycyjnej architektury regionu oraz wykazuje silne zaangażowanie w zrównoważony rozwój i odpowiedzialność za środowisko naturalne poprzez recykling i ponowne wykorzystanie odzyskanych cegieł.
